Camping Las Grullas is een klein naturistenterrein in de Extremadura. Het is aan alle kanten omringd door velden met steeneiken waartussen schapen grazen. Je hoort de hele dag het gezellige geklingel van de bellen die ze om hun nek dragen. En verder is het er heel rustig. De camping ligt precies tussen twee leuke kleine dorpjes.
We staan hier 4 nachten op onze campertrip door Spanje.
Inhoudsopgave
Camping Las Grullas
Het is zomers loeiheet in de Extremadura, daarom wachten wij expres tot half september om naar camping Las Grullas te gaan. (Grullas is Spaans voor kraanvogels.) Als wij er zijn, is het rond de 30 graden en het koelt ’s nachts lekker af.
De camping heeft ruime, afgebakende plaatsen, een zwembad, een gemeenschappelijke ruimte met een bibliotheek en een koelkast met drankjes, een terras, en een sfeervolle sanitairruimte. De sanitairruimte is op de eerste verdieping van het hoofdgebouw, maar voor mensen die slecht ter been zijn, is er een badkamer op de begane grond. De afwas en handwas doe je in een oude kapel op het terrein. Gasten zonder eigen kampeermiddel kunnen een cottage huren. Die staat op een eigen veldje, met vrij uitzicht over de eiken. Verspreid over het terrein staan kunstwerken. De eigenares van de camping is Nederlandse en de website is dus ook in het Nederlands.
Lees ook mijn andere artikelen over naturistencampings in Spanje:
Schapenshow bij camping Las Grullas
Wij staan met onze camper op de eerste rang om te zien hoe de boer zijn schapen verzorgt. Dit is onze dagelijkse ochtendshow: de boer die hooi komt brengen. Hij draait zijn tractor het weiland in, zet hem in de laagste versnelling en stapt af om de balen los te maken en het hooi over de grond te verspreiden. Zo nu en dan klimt hij terug op de tractor om iets bij te sturen. De schapen lopen enthousiast achter de tractor aan en de hond van de boer houdt alles in de gaten.
Op een ochtend komt de boer zijn schapen checken. Zijn hond drijft de kudde bij elkaar en houdt die bij elkaar, terwijl de boer zelf telkens zo gaat staan dat er maar een paar schapen tussen hem en het hek door kunnen lopen. Zo kan hij elk schaap goed bekijken. Zo nu en dan pikt hij er één uit (met een haak om hun poot) om een hoefje te kappen of een wondje te behandelen of zoiets.
Lees ook mijn reportage over het schapenscheren in Australië.
Op de fiets naar Benquerencia en Valdefuentes
Camping Las Grullas ligt precies tussen 2 kleine plaatsjes in: Benquerencia en Valdefuentes. We maken een fietstochtje naar beide plaatsjes. Benquerencia heeft een kleine bar – Rincon de Carmen – (Hoekje van Carmen) waar je ook brood en nog wat eerste levensbehoeftes kunt kopen. Verder zijn er geen winkels in het piepkleine dorpje.
Benquerencia – Paco Mora en zijn moeder Carmen
De eigenaar van de bar, Paco Mora, blijkt een internationaal bekende flamencodanser/acteur te zijn, die met werken gestopt is om voor zijn moeder met Alzheimer te zorgen (zij is inmiddels overleden). Toen zijn moeder – Carmen Mora – aangaf graag flamencodanseres te willen worden (ze was vergeten dat ze dat al geweest was), is hij met haar op toernee gegaan en hebben ze samen op podia door heel Spanje de Flamenco gedanst; zij in haar rolstoel.
In zijn bar heeft hij een kleine tentoonstelling ingericht vanwege Internationale Alzheimerdag. Dat was namelijk toevallig de dag voor wij er zijn. Hij heeft een kleine lezing gehouden en de documentaire En mis zapatos (In mijn schoenen) vertoond, die over dit bijzondere verhaal gemaakt is. Als je googelt op ‘Paco Mora flamenco’ en ‘Carmen Mora flamenco’ of naar zijn Facebookpagina gaat, vind je meer over Paco Mora en zijn moeder Carmen.
Valdefuentes
Valdefuentes ligt precies de andere kant op vanaf camping Las Grullas. Het is iets groter dan Benquerencia. Het heeft een groot plein – Plaza España – me daaraan grenzend een kleiner plein – Plazuela del Convento – en verder veel schilderachtige, smalle straatjes om lopend of fietsend doorheen te dwalen. Plus een paar buurtsupers en best veel café’s met terrasjes.
Wandelen rond camping Las Grullas
Ik maak op een ochtend een korte wandeling naar één van de kleine stuwmeertjes vlak bij Camping Las Grullas Met al die muurtjes is het in de Extremadura net ‘James Herriot’-land. En het doet me ook denken aan de muurtjes op Hvar. Als ik terugwandel heeft de kudde schapen die bij het meertje graast net bedacht dat ze met z’n allen verderop moeten zijn. Eén schaap bedenkt dat dan en de rest volgt (iets met schapen en een dam), de laatste een beetje paniekerig…
Ik loop dwars door de kudde. Beetje eng want net als ik mijzelf geruststel met de gedachte dat het geiten zijn die ‘bokken’ (en niet schapen), slaan 2 schapen hun koppen keihard tegen elkaar. Gelukkig niet tegen mij! Al snel komt de schapenboer eraan die de schapen terugstuurt en (heel vriendelijk) een heel verhaal tegen mij houdt. Met veel gebaren, maar ik snap er niets van. Google translate helpt niet, want als ik mijn mobiel voor hem houdt, leest hij de tekst voor die hij net zelf gezegd had. Uiteindelijk geven we het – vriendelijk lachend – maar op. Hij roept nog wel ‘bye bye!’ En even later: ‘bye bye, si?’ Ik: ‘si si, bye bye! Adios!’ Blijkt de boer toch een beetje Engels te kunnen en hebben we toch nog een gesprekje…
Van de campingeigenaresse hoor ik dat hij haar buurman is en dat zijn vrouw de schoonmaakster van de camping is. Waarschijnlijk was dat één van de dingen die hij tegen me zei, want ik begreep wel dat hij vroeg of ik van de camping kwam. (De schapen die aan beide kanten van de camping grazen, zijn van een andere buurman.)
Mijn foto’s van de wandeling:
