Na een trektocht door Montenegro, Albanië en Bulgarije zijn we eind augustus neergestreken op Hvar. We blijven hier ongeveer 3 weken. Mooi de tijd dus om een reisverslag over de afgelopen maanden te schrijven. Met weer veel links naar mijn artikelen over specifieke plaatsen en campings.
Plannen kunnen veranderen
In mijn reisverslag over februari – juni 2021 schrijf ik dat ons uiteindelijke reisdoel Griekenland is, via Albanië. Maar vanwege de hittegolf en bosbranden daar, zijn we vanuit Albanië afgebogen naar Bulgarije.
Oostenrijk
Silvretta-Hochalpenstraße in Oostenrijk
De Silvretta-Hochalpenstraße is een hoogtepunt op onze reis naar Kroatië en de Balkan. Bij vertrek uit Nederland zijn we nog maar net voor de 2e keer tegen corona gevaccineerd. Daarom moeten we óf een PCR-test ondergaan om door Duitsland te mogen reizen of er in maximaal 48 uur doorheen rijden. We kiezen voor dat laatste. En dat lukte door eerst naar Luxemburg te rijden, daar te overnachten en dan op het meest westelijke puntje van Oostenrijk te koersen. En in dat westelijke puntje ligt de Silvretta-Hochalpenstraße (lees mijn blog). Na een prachtige autorit door de Alpen overnachten we op camping Imst-West (lees mijn blog).
Slovenië
Soča
Het invullen van het Covid EU Digital Passenger Locator Formulier voor Italië duurt bijna langer dan de rit door Italië zelf. Maar dat hebben we er graag voor over. We willen namelijk naar camping Soča. Dat is al jaren één van onze favoriete campings. Hij ligt helemaal in het westen van Slovenië, vandaar het doorsteekje door Italië. Lees mijn blog over Camping Soča.
Kroatië
Krk
De volgende stop is camping Konobe (link naar campinggids Kroatië) op het eiland Krk in Kroatië. Camping Konobe is een leuke, eenvoudige naturistencamping met vanaf bijna alle plaatsen uitzicht op zee. Nadeel vind ik dat je een enorm steile weg op moet wandelen of fietsen om de camping af te komen. Niet echt aanlokkelijk om uitstapjes te maken. Wel heel leuk is de wandeling over een bospaadje langs de kust naar het plaatsje Punat.
Camping Biokovo en de Neretva-vallei
Via camping Biokovo, één van de fijne, kleine campings in het binnenland van Kroatië (blog) en de prachtige vallei van de Neretva rijden we naar Montenegro.
Montenegro
Camping Resort Frutak in Montenegro
Halverwege de doorgaande weg van Nikšić naar Podgorica is een nieuwe camping: Resort Frutak. Mooi op de route naar Albanië. Ik schreef een blogje: Resort Frutak.
Camping Podkraj, in Virpazar, Montenegro
Van Danilovgrad rijd je makkelijk in één keer naar het Albanië, maar wij maken nog een stop in Montenegro. Bij camping Podkraj, in Virpazar. We hebben daar een paar leuke dagen. Ik schreef er dit over: Camping Podkraje en rondvaart over het Skadarmeer.
Albanië
Lake Shkodra Resort bij de stad Shkodër
We zijn ondertussen vaste gasten op Lake Shkodra Resort en leren de stad Shkodër ook steeds beter kennen. Ik schreef er 2 artikelen over:
- Camping Lake Shkodra Resort – inclusief een overzicht van de uitstapjes die je daarvandaan kunt maken.
- Bezienswaardigheden Shkodër – met een overzicht van de bezienswaardigheden.
Tirana, de hoofdstad van Albanië
We zijn inmiddels een paar keer in Albanië geweest en hebben er al veel gezien. Maar de hoofdstad Tirana sloegen we tot nu toe over. Te druk en te lelijk dachten wij. Tot ik er wat meer over lees op internet en heel veel positieve verhalen tegenkom. Dus is het ook voor ons tijd om een citytripje naar Tirana te maken. En daar hebben we geen spijt van!
Lees mijn artikel over ons bezoek aan Tirana met als uitvalsbasis camping Tirana.
Camping-restaurant Peshku aan het Meer van Ohrid
In 2013 stonden we al eens een paar nachten op camping Peshku (Albanees voor ‘vis’) aan het Meer van Ohrid. Nu blijven we er 10 dagen. Het sanitairgebouwtje is nog net zo piepklein als toen, evenals het ‘aanrechtje’. De camping is wel een stuk duurder geworden: hij kost nu 12 euro per nacht inclusief stroom. Toen was er één boom die groot genoeg was om schaduw te geven (en wij stonden eronder!). Nu is er een hele rij bomen die goed schaduw geven. We staan tegen het strand aan, met alleen een lage heg ertussen.
Ontmoeting
Als we nieuwsgierig over de heg kijken waar toch dat getik vandaan komt, kijken we in het vriendelijk lachende gezicht van een badgast. Hij heeft hazelnoten meegenomen naar het strand en breekt die nu open op een steen. We krijgen een grote handvol noten van hem, én een grote handvol pruimen. Te veel voor ons, dus een deel geven wij even later weer door aan onze Sloveense campingburen. Die geven ons in ruil een paar in eigen tuin verbouwde uien.
In ruil voor de noten en het fruit bieden we de man op het strand, en zijn vrouw en volwassen dochter een glas sap aan. Het zijn Albanezen die in de buurt wonen en hun vakantie vieren met dagjes naar het strand. We raken aan de praat en de man vertelt ons van alles over de geschiedenis van Albanië. Hij spreekt geen Engels, maar zijn dochter tolkt. De man vertelt trots dat Albanië ooit een enorm rijk was; hij laat het ons op onze ANBW-doorgaanderoutekaart zien. Hij heeft het onder andere over de oude Albanese stad Manastir, die nu Bitola heet en in Noord-Macedonië ligt. In Bitola is in 1908 de Albanese taal in 1908 vastgesteld. Wij vinden het heel interessant en zoeken ’s avonds op internet meer op over de bewogen geschiedenis van Albanië. En we besluiten Bitola te bezoeken.
De Albenese man vertelt ook dat het in het communistisch tijdperk beter was dan nu. Ach, je mocht dan wel niet alles zeggen wat je dacht, maar er was gratis gezondheidszorg, de economie was veel beter dan nu en tegenwoordig heeft het land een corrupte regering. Dus wat schiet je eigenlijk op met een democratie… Dit horen we wel vaker van wat oudere mensen in het voormalige Oostblok, die het nu financieel veel slechter hebben dan toen.
Lees meer in mijn blog camping-restaurant Peshku en het Meer van Ohrid.
Ik schreef ook een blog over alle bezienswaardigheden langs Het Meer van Ohrid.
Noord-Macedonië
(Niet) naar National Park Pelister in Noord-Macedonië
Voor we naar Bitola gaan, willen we naar National Park Pelister in Noord-Macedonië om daar te wandelen. In de de park4night-app zien we dat je in het park met je camper bij hotel Molika mag overnachten. Het is een hele toer om er komen, want ons navigatiesysteem stuurt ons een onverhard wandelpaadje op. Gelukkig komen we er uiteindelijk toch. Met aanwijzingen van lokale bewoners en een paar borden, waar we niet veel wijzer van worden.
Maar bij de ingang van het park vertelt de parkwacht ons dat we ivm bosbrandgevaar op de weg moeten blijven en absoluut het bos niet in mogen. Die waarschuwing geldt voor het hele land, zien we later. Dus gelijk maar omgekeerd. Gelukkig gaat het niet om de bestemming, maar om de ‘Reis ernaartoe’ en die was voor het grootste deel mooi. Al is Wim erg blij dat hij even kan bijkomen van al het zoeken en sturen met een lekkere lunch op een koel terras. Het menu is in het cyrillisch, maar dat geeft niet, want de restauranteigenaar vraagt gewoon waar we zin in hebben. En dat is ćevapčići, de beroemde, traditionele, gekruide gehaktrolletjes die je in de hele Balkan kunt krijgen. Met als verrassing geserveerd met versgebakken chips.
Bitola
Bitola blijkt heel leuk te zijn. Het is een moderne stad, met een gezellig voetgangersgebied met heel veel restaurants en koffietentjes, en met veel bezienswaardigheden. De belangrijkste is een Romeinse opgraving met héle bijzondere mozaïekvloeren. We staan met de camper op een grasveld bij een parkeerplaats vlákbij het voetgangersgebied. Helaas ook vlákbij een kermis met kéiharde, muziek die tot diep in de nacht doordreunt. De bus trilt er letterlijk van. Maar tot onze verbazing slapen we heerlijk, dus uiteindelijk is het een prima overnachtingsplekje. Dit is de Park4night-link.
Mijn blog over Bitola.
Ambachtelijke tabaksindustrie in Sveto Mitrani
We willen graag wat meer van Noord-Macedonië ontdekken. We kennen tot nu toe namelijk alleen Ohrid en Skopje. Probleem is alleen dat er nauwelijks campings en camperplaatsen zijn in dit land. Op de park4night-app zien we dat je in het plaatsje Sveto Mitrani op een lapje grond van de familie Kolaroska mag overnachten. In Sveto Mitrani vragen we naar deze familie en iedereen wil ons wel helpen, maar we krijgen steeds ‘ima’ te horen, waarvan wij denken dat het ‘niet’ betekent.
Maar als we uiteindelijk een vriendelijke vrouw treffen die een ‘pieselchen’ Duits spreekt, legt zij uit dat ze naar een voornaam vragen. Het halve dorp bestaat namelijk zo’n beetje uit Kolaroska’s. ‘Ima’ betekent ‘er is’. De vrouw brengt ons naar de juiste familie. We worden in de schuur uitgenodigd en krijgen via de telefoon de dochter van de familie te spreken. Zij woont in München. Zij wil van het lapje grond een camping maken, maar er zijn nu nog geen voorzieningen. Wij mogen er voor 10 euro per nacht staan. De vader wijst ons de weg. Maar eerst krijgen we van de moeder een stuk watermeloen, Turkse koffie, een glas mineraalwater en van de vader ook nog een borrel. Hij knoopt een gesprekje met ons aan; we wisselen uit hoeveel kinderen we hebben, hoe oud ze zijn en waar ze wonen. Die van hun in Duitsland, Zwitserland en nog thuis en die van ons in Engeland en Nederland. Dat lukt prima zonder elkaars taal te spreken. Ondertussen ontdekken we hoe tabak verwerkt wordt!
De overnachtingsplek is niet zo geslaagd, jammer genoeg. Het uitzicht is prachtig, maar het veld ligt vol met schapenkeutels. En die stinken zo dat ik er benauwd van word (ik heb een lichte vorm van allergische astma). Er is bovendien geen schaduw, dus we rijden de volgende dag weer door. Naar Bulgarije.
Bulgarije
De eerste stop in Bulgarije is camping Verila in Saparevo Banya. We blijven hier 6 nachten. We kennen deze camping al van een eerdere trektocht door dit land. Prima campinkje en met 5 minuten lopen ben je in het stadje. Dat is niet heel aantrekkelijk, maar er zijn wel leuke restaurantjes. In de buurt van de camping maak ik een prachtige bergwandeling.
Lees mijn artikel camping Verila en de 7 lake hike.
Plovdiv
Ingewikkelde Bulgaarse letters, navigatiesysteem niet geüpdatet, per ongeluk het verkeerde vinkje bij tolwegen en/of snelwegen mijden… Waar het aan ligt, weten we niet, waarschijnlijk aan alledrie. Maar na 2 uur rijden, zijn we weer vlakbij ons vertrekpunt Sarapeva Banya, terwijl we toch echt naar de stad Plovdiv willen. Ik weet het… het gaat om de reis ernaartoe en niet alleen de bestemming, maar dit vinden we toch wel zonde van de brandstof en de extra tijd in de auto zitten. 
Lees mijn artikelen over Plovdiv:
Koprivshtitsa en camping Emanuil
Het stadje Koprivshtitsa in Bulgarije is net een openluchtmuseum! Maar in de prachtige, traditionele huizen wonen gewoon mensen. Al zijn er wel ook aantal museumhuizen. Je mag in Koprivshtitsa overnachten op de grote parkeerplaats (tip!), maar wij rijden door naar camping Emanuil aan het prachtige Zhrebchevo-stuwmeer.
Camping Kapinovski Monastery
De volgende overnachting is op Kapinovski Monastery (campingwebsite). Met luxe sanitair, een groot zwembad met ligstoelen eromheen, een grillbar, een restaurant met uitzicht op een waterval (en een heerlijk maffe ober), en een oud klooster. De tenten en busjes staan lekker rommelig op een groot veld (waar wij van houden) en de campers en caravans staan op met heggen afgescheiden plekken (waar wij niet zo van houden). Helemaal prima voor een middagje, maar qua camping niet onze smaak (de foto’s gaven een andere indruk), dus we blijven maar 1 nacht. Campings genoeg in Bulgarije en we vinden het leuk om weer een tijdje te trekken!
Camping Koukery
Op naar camping Koukery (campingwebsite). Deze is nét open en prachtig gelegen aan de kloof van de Cherni Lom rivier, in het Rusenski Lom Nature Park.
Camping Starite borove
Onze laatste overnachting in Bulgarije is op camping Starite borove (camping.info). Een hele leuke plek in een bosachtige omgeving. De naam betekent ‘oude pijnbomen’. Relaxt, rommelig, superaardige gastheer, schoon, modern sanitair, en lekker eten. Het hondje op de foto is Katia. Ze is 9 dagen geleden aan komen lopen, mager, met een stuk touw om dat in haar nek sneed, en doodsbang. Nu begroet ze alle gasten enthousiast, is heel ontspannen, laat zich uitgebreid aaien en knuffelen, en loopt ‘als een hondje’ achter haar nieuwe baasje aan.
Op weg naar Hvar door Servië en Bosnië
Reizen is voor ons nieuwe plekken ontdekken, maar ook terugkomen op plekken waar we al vaker waren en die we fijn vinden. We komen al 35 jaar regelmatig op het eiland Hvar (mijn blogs) in Kroatië en deze keer blijven we er 3 weken. We rijden ernaartoe door Servië en Bosnië & Herzegovina.
Voor Servië heb je naast een bewijs van covidvaccinatie of -genezing een negatieve test nodig. Tenzij je binnen 12 uur het land doorrijdt. We willen graag onze rondje Servië (mijn blog over onze trip door Servië in 2018) afmaken, en zijn wel bereid om daarvoor een test te doen. Maar we hebben geen zin om uit te zoeken waar het kan en er veel geld voor uit te geven. Dus rijden we in één keer van oost naar west Servië door.
Na een prachtige, maar wel lange en bochtige rit komen we bij de grens Bosnië en Herzegovina. Gelukkig is 1 km over de grens al een camping: River Autocamp (campingwebsite). We blijven er 1 nacht en rijden dan door naar Autocamp Drina (lees mijn blog) waar we 2 nachten blijven. We zijn hier al een paar keer eerder geweest en we worden als oude bekenden ontvangen. We brengen er een heerlijk relaxte dag door, voor we naar Hvar rijden.
