Branko, de eigenaar van camping Zlatar, regelt dat we met een rondvaartbootje over het meer en door de kloof van Uvac kunnen varen. Bij het vaartochtje is een bezoek aan een ijsgrot en een klimpartij naar het uitzichtspunt boven de kloof inbegrepen.
Met de taxi naar het Uvac-meer
Het is van camping Zlatar maar 5 km rijden naar het meer. Prima met de camper te doen, volgens Branko, maar ons idee om een taxi te nemen, snapt hij ook. Hij regelt met plezier ook nog de reservering de taxi voor 10:00 uur ’s ochtends voor ons. We zijn daar achteraf blij om, want de weg naar het meer is smal, maar oké, maar parkeren zou echt heel lastig geweest zijn.
Lees mijn bericht over camping Zlatar.
Boottocht over het meer en door de kloof
We maken een rustige boottocht over het schitterende meer. Het vertrekpunt is bij de stuwdam. Daarvandaan vertrekken nog veel meer boten. De coördinaten van de parkeerplaats zijn: N 43.4157399 / E 19.9220977. De boottocht kost, inclusief toegang tot de ijsgrot en het natuurpark, 15 euro pp. De taxi kost vanaf camping Zlatar kost ons omgerekend ca € 6 heen en € 8 terug.
Vale gieren
De Uvacmeren en -kloof vormen een beschermd natuurreservaat en is het domein van de vale gier. Nog maar 20 jaar geleden was de populatie bijna uitgestorven in deze regio, met nog maar drie paren. Gelukkig bestaat de gierenpopulatie tegenwoordig uit meer dan 300 van deze vogels. We zien er meerdere op de rotsen zitten en over ons heen vliegen.
IJsgrot
Over de meanderende rivier varen we de kloof in. We stoppen bij een ijzeren trap, die naar de ijsgrot leidt. Die heet niet zo omdat hij van ijs is, maar omdat het er ijs- en ijskoud is. Het is er bovendien pikdonker. Gelukkig krijgen we lampen, zodat we zien waar we lopen. De meeste bezoekers (en dat zijn een paar bootladingen vol) hebben zaklampjes bij zich of schijnen zichzelf bij met hun mobiele telefoon, wat best handig is. We lopen een heel eind over een aangelegd pad en zien verschillende stalagtieten en stalagmieten.
Flinke klim naar boven…
Daarna stoppen we al snel bij het punt waar we aanleggen om naar het uitzichtsplatform te klimmen. Wim blijft in de boot, omdat hij de klim niet zo zit zitten; hij heeft hoogtevrees, moeite met diepte zien en een hekel aan klauteren. Ik vind het heel spannend, maar blijk tot mijn eigen verbazing de meeste anderen eruit te lopen. Ik klim als laatste uit de boot en ben als één van de eersten boven, terwijl her en der mensen onderweg blijven zitten uitpuffen.
… met schitterend uitzicht als beloning
De beloning is geweldig; het uitzicht op de meanderende rivier is schitterend! Ik verwacht dat we meteen weer naar beneden zullen gaan, maar iedereen blijft rustig boven hangen. Er is een klein houten huisje waar je koffie, water, fris en chips kunt kopen, met wat picknicktafels. Een paar mensen eten hun zelf meegebachte broodjes op. Ze zijn zo vriendelijk mij ook een broodje mee te laten eten. En trakteren me even later ook nog op een flesje water. Dus bij deze de tip om wat te eten en te drinken mee naar boven te nemen en/of wat geld om wat te kopen bij de kiosk.
Ondertussen maak ik me aardig zenuwachtig over de terugweg, want de afdeling lijkt me echt eng. Maar ook die valt ontzettend mee, ik zie anderen die er veel meer moeite mee hebben om beneden te komen. Al met al ben ik dus best trots op mezelf.
