De stad Safranbolu heeft een oude Ottomaanse wijk die op de Unesco-werelderfgoedlijst staat. We maken er graag een omweg voor.
Bekijk ook de rest van onze campertrip door Turkije.
Inhoudsopgave
Unesco-werelderfgoed
Van de website van Unesco: Safranbolu is een typisch Ottomaanse stad die vanaf de 13e eeuw tot de komst van de spoorweg begin 20e eeuw een belangrijke rustplaats was voor reizigers op de handelsroute tussen oost en west. Veel belangrijke gebouwen zoals de oude moskee, de oude badplaats en de Süleyman Paşa Medresesi zijn rond het jaar 1322 gebouwd. Tijdens haar hoogtepunt in de 17e eeuw beïnvloedde de architectuur van de stad de ontwikkeling van een groot deel van de steden in het Ottomaanse Rijk. De stad is sinds de prehistorie bewoond geweest, wat blijkt uit menselijke nederzettingen en in rotsen uitgehakte tombes.
Het oude centrum van Safranbolu
Wij steken vanaf de camping de weg over en wandelen door een straatje met vervallen en gerestaureerde Ottomaanse huizen, waar verder niemand is, naar het stadsplein. Ik denk even dat het dan ‘op’ is, maar het begint daar pas. In de straatjes achter het pleintje is het superdruk met toeristen met allerlei nationaliteiten. Daar stikt het ook van de souvenirwinkeltjes en restaurantjes.
Foto-impressie
[Lees verder onder de foto’s]
We drinken wat op een grappig terrasje en eten in de oude karavanserai, waar nu een hotel en een koffiemuseum in zitten. En de binnenplaats is ingericht als restaurant. We kiezen als hoofdgerecht manti, een Turkse specialiteit, die op piepkleine ravioli lijkt, met een kaas- of gehaktvulling. Ze noemen het ook wel ‘Turkse dumplings’. Wij vinden de met gehakt gevulde ‘ravioli’ lekker, maar de yoghurtsaus maakt het wat ons betreft te zuur. Als toetje ijs (een bolletje roomijs en een bolletje ijs van blauwe bessen & banaan), en tot slot elk van ons nog één van de vele koffie-specialiteiten die op de menukaart staan.
Karavanserai van Safranbolu
Cinci Han (Han= herberg) in Safranbolu is een van de honderden karavanserais langs de historische Zijderoute van China tot Anatolië. Cinci Han werd in 1645 gebouwd en tot de 20e eeuw gebruikt. Toen de er geen karavanen meer langs de zijderoute trokken, gebruikten de handeleren het gebouw als pakhuis. Na een grondige restauratie is het als hotel heropend. Je kunt alleen binnen kijken als je het museum bezoekt of wat eet of drinkt in het restaurant om de gasten niet te storen. Ondanks de sjieke uitstraling is het eten er heel betaalbaar. Wij betalen omgerekend 25 euro voor de maaltijd hierboven.
Camping in Safranbolu
We verkennen Safranbolu vanaf Safranbolu Caravan Park & Camping. Vanaf de camping loop je zó het oude centrum van Safranbolu in. Er zijn jammer genoeg nu maar een paar plekken in de schaduw en die zijn niet vlak. De campingeigenaar legt uit dat hij moest stoppen met egaliseren, omdat het terrein deel uitmaakt van de archeologische opgraving. Op de andere plekken staan al wel kleine bomen, dus hij werkt aan meer schaduw. Het sanitair is eenvoudig maar voldoet prima.
Heb je wat aan dit artikel? Je kunt me bedanken met een ‘kopje koffie’ via Buy me a coffee of door iets te bestellen via een advertentie op dit reisblog. Met jouw bijdrage kan ik deze website in de lucht houden.
This entry was posted in Azië