Pamukkale betekent ‘kasteel van katoen’. Het is een gebied met kalksteenterrassen die wel iets weg hebben van een veld vol pluizige katoenbollen. Vandaar de bijnaam. We staan op camping Willy’s State en maken een mooie wandeling, met aan de ene kant de kalksteenhelling en de andere kant heuvels en de archeologische opgraving van de Romeinse stad Hiërapolis.
Pamukkale is een stop op onze campertrip door Turkije.
Inhoudsopgave
Camping in Pamukkale
We staan 2 nachten op Willy’s State in Pamukkale. In een toeristisch gebied, maar toch heel rustig. De toiletruimte van de camping is heel modern, maar de douches zijn aan vernieuwing toe. Gelukkig zijn ze wel heerlijk warm. En het is allemaal superschoon. Als ik tegen de campingmedewerker zeg dat ik de negatieve reviews over vies sanitair niet snap, geeft hij aan dat het in het hoogseizoen niet altijd bij te houden is, omdat dan de zwembadgasten er ook gebruik van maken.
Ballonvaart over Pamukkale
Vanaf de camping kijken we uit op de kalkterrassen. Het lijkt wel een besneeuwde helling. Willy’s State is ook een restaurant, zwemparadijs, betaalde parkeerplaats en ballonvaartbedrijfje. De campingmedewerker vraagt of we voor € 70 per persoon een ballonvaart over het kalksteengebied willen maken. Dat hoeft van ons niet zo, maar we klimmen de eerste ochtend rond 6 uur even wel even uit bed om de ballonnen te bewonderen die over het kalksteengebied vliegen. Wim bekijkt ze gewoon vanuit het dakluik van onze camper.
Bezoek aan de kalkterrassen van Pamukkale
Onze camping is vlák bij 1 van de 3 ingangen van de kalkterrassen (entrance Pamukkale town). Maar van daaraf loop je op blote voeten over de helling en ik lees in alle reisverslagen dat dat pijn doet aan je voeten. Daarom pakken we bij de standplaats bij ingang Pamukkale town een taxi naar de hoger gelegen ingang (South Entrance). Daar krioelt het van de toeristen die een instagrammable foto in de poelen willen maken of over de helling onderweg zijn.
Hoe ontstonden de kalkterrassen
Uit warmwaterbronnen boven het antieke Hiërapolis stroomt kalk- en koolzuurhoudend water met een temperatuur van 35 °C. Dat loopt via een groot aantal terrassen van de helling. Als het water afkoelt, zetten zich dikke pakketten kalk af en worden de witte terrassen gevormd, die op sommige plaatsen gevuld blijven met het warme water.
Wandeling langs de kalkterrassen van Pamukkale
Op foto’s van Pamukkale zie je altijd poelen gevuld met turquoise water. Ik heb al gelezen dat in werkelijkheid de meeste leegstaan. Behalve de kunstmatig gevulde bekkens bij South Entrance. Wij blijven bovenaan de helling en wandelen helemaal langs de kalkterrassen. Al zijn de poelen leeg, het is alsnog heel apart. En tot onze grote verrassing zien we toch ook nog gevulde poelen. De paar toeristen die daar lopen, knikken elkaar toe alsof we een geheim delen.
Opgraving van Hiërapolis in Pamukkale
Vanaf het wandelpad langs de kalkterrassen kijken we aan de ene kant op het stadje Pamukkale (we zien onze camping liggen) en een landbouwgebied, en aan de andere kant op de heuvels en de Romeinse opgraving Hiërapolis. De stad is in 190 v.Chr. gesticht door koning Eumenes II van Pergamon, die de stad noemde naar Hiera, de vrouw van Telephus, stichter van Pergamon. Hiërapolis was een Romeinse toeristenplaats. Mensen kwamen van ver naar de thermale bronnen van Pamukkale. Meer over de opgravingssite lees je op de website muze.gov.
Museum van Hiërapolis
In het museum op het terrein bewonderen we de sarcofagen, beelden en archeologische vondsten uit Hiërapolis. We blijken toch nog steeds niet genoeg te hebben van oude stenen, al zeggen we dat telkens. Toch kopen we geen combikaart voor de kalkterrassen en de opgraving; we bekijken alleen de archeologische resten die we onderweg tegenkomen en het gratis toegankelijke museum. Meer over het museum vind je op de website muze.gov. Grappig is het antieke zwembad van Cleopatra. In de poelen op de kalkterrassen mag je tegenwoordig niet meer zwemmen, maar in dit bad nog wel en daar wordt gretig gebruik van gemaakt.
Gelukkig is het redelijk koel, daarom wandelen we door naar de North Entrance. Onderweg zeg ik ‘hello’ tegen een paar Turkse meisjes, die daar nog heel lang om moeten giechelen. Als we al een heel eind verder zijn, roept één van hen nog ‘hello’ terug. Bij de uitgang vragen we een medewerker (‘I am here to help you, my friend’ zegt hij 3 keer) een taxi voor ons bellen. Die zet ons voor omgerekend ongeveer € 6 voor de camping af.
