‘Vandaag is het dan zover. De 1e dag van de rest van ons leven’, juichte ik op Facebook na onze laatste dag in loondienst. De start van de rest van ons leven verloopt alleen wel heel anders dan we ons hadden voorgesteld. Life is what happens to you when you’re busy making other plans.
Eerst mijn schoonmoeders laatste reis
Het begon al in de weken voor ons afscheid. Die brachten wij voor het grootste deel door in het ziekenhuis, bij Wims hoogbejaarde moeder. We wisselden elkaar af, want Wims broer en zussen waren op vakantie en/of niet in de gelegenheid om vrij te nemen.
Medisch was er eigenlijk niet eens zo héél veel aan de hand, maar vanwege haar leeftijd en slechte conditie was ze heel kwetsbaar en zij kreeg ’s avonds en ’s nachts last van acute verwardheid (delier). Daarom sliep ik zelfs een groot aantal nachten bij haar. Voor mensen met een delier is het namelijk fijn als er een vertrouwd persoon in de buurt is.
Vanwege de lange reistijd bleef ik vaak overdag in het ziekenhuis. Ik klapte mijn laptop net zo makkelijk open in het ziekenhuisrestaurant als in het ziekenhuisbed naast dat van mijn schoonmoeder en kreeg nog aardig wat werk gedaan.
Toen haar conditie verder verslechterde, besloten de artsen de behandelingen te staken. Mijn schoonmoeder was blij met de kans die ze kreeg om zonder veel te lijden afscheid van het leven te nemen. En wij waren blij met haar. Ze was bijna 89 jaar en haar leven was ‘klaar’. In de week na onze laatste werkdag stierf zij rustig. Gelukkig waren alle kinderen ruim op tijd terug in Nederland om afscheid te nemen.
Ik vond het een bijzondere ervaring om zo dichtbij haar te zijn tijdens de laatste weken van haar leven. Het voelde heel intiem en heel mooi. Maar lang konden wij er niet bij stilstaan…
Voor ons voorlopig geen lange, verre reis, maar Friesland is ook fijn
Wim had in het Hemelvaartweekend een heftige niersteenaanval en bleef daarna wat klachten houden. Hij kreeg een CT-scan en een paar dagen na de crematie hoorden we de uitslag. De niersteen bleek geen niersteen te zijn, maar een kwaadaardige tumor. We schrokken ons rot van dat bericht, al hadden we er ook al een beetje rekening mee gehouden. De dokter benadrukte dat het niet niets was (‘reken op een jaar voor fysieke en geestelijke genezing’), maar tegelijkertijd verzekerde hij ons dat er alleen een operatie nodig was. Want geen uitzaaiingen en lymfeklieren schoon. En de operatie zal geen zware zijn. Gelukkig wisten we snel wanneer deze is, namelijk 14 augustus.
We hadden gepland om nu zo’n beetje in Zuid-Europa te zijn. In plaats daarvan staan we met de camper op een campinkje in Friesland. Ook fijn! Vlak voor de operatie zullen de zenuwen vast wel weer toeslaan, maar nu genieten we van onze korte vakantie en van het feit dat de vooruitzichten zo gunstig zijn.
Life is what happens to you while you’re busy making other plans.
