Reis ernaartoe

  • Home
  • Over mij
  • Contact
  • Prev
  • Next

Heerlijk wandelen rond Moncarapacho

9 januari 202110 januari 2021

Over rustige binnenweggetjes, onverharde karresporen en smalle paadjes. Langs kleine gehuchtjes, vervallen huizen en sjieke villa’s. Door citrusvruchten- en olijfboomgaarden en langs amandelbomen, johannesbroodbomen, agaves en cactussen. Rond Moncarapacho in de oostelijke Algarve is het heerlijk wandelen.

Zandweg in Laranjeiro

Met routebeschrijving of op de bonnefooi

Je kunt wandelroutes via internet downloaden (zoek op ‘walking Moncarapacho’), maar je kunt ook prima op de bonnefooi ronddwalen. Wij overwinteren op een camperplaats net buiten Moncarapacho – in het gehucht Laranjeiro – en meestal begin ik vanaf de poort gewoon te wandelen. Bijna elke dag – je leest het in mijn bericht Mijn leven als locatie-onafhankelijk freelancer. Een stukje over het asfalt en dan zo snel mogelijk afslaan naar een onverhard pad; die zijn er hier heel veel. En dan steeds maar ontdekken wat er voorbij de volgende bocht te zien (en te fotograferen 😊) is. Tot ik ver genoeg ben naar mijn zin; dan pak ik mijn mobiel en laat me door Google Maps naar ‘huis’ terugleiden. [Lees verder onder de foto’s, schrik niet; het zijn er veel]

Cactus met vruchten die bijna rijp zijn
Al wandelend zie ik altijd heel veel cactussen
Bouwval
Bouwval in Laranjeiro, het gehucht waar ook onze camping is.
Huis met ommuurde tuin met zandpad ernaast
Goed onderhouden huis Laranjeiro (die zie ik bij het wandelen ook genoeg!)
Veld vol groene klaver, met olijfbomen
In de winter woekert de klaver welig
Landbouwvoertuigen met daarnaast kippen in een ren
Oud boerderijtje in Laranjeiro
Collage met vier bloemen
Kleine selectie van alle bloemen die ik tijdens het wandelen rond Moncarapacho tegenkom.
Bouwvallig stenen schuurtje
Nog een bouwval in Laranjeiro
Gekleurde bijenkasten op een veldje
Veldje met bijenkasten in Laranjeiro
Oud, totaal vervallen huis
groepje van 11 brievenbussen
In het buitengebied hangen de brievenbussen van de verspreid staande huizen op een kluitje bij elkaar.
Wit huis met grote, bloeiende boom ervoor
Langs de weg van Laranjeiro naar Moncarapacho.
Grote agave bij een huis
Grote agave in een tuin
Steenpatrijs - fazantachtige vogel
Steenpatrijs op de lage heuvel tussen de camping en Moncarapacho.
Vervallen gebouwtje met kleurrijke luiken en deur
Vervallen gebouwtje bij Lagoao, gehucht bij Moncarapacho
Groep witte en grijze duiven op electriciteitsdraden
Duiven op de electriciteitsleidingen

Het landschap van de Litoral en de Barrocal

Moncarapacho ligt in de overgangszone van twee landschappen: dat van de Litoral (de kuststrook) en van de Barrocal (het laagland). Al wandelend rond Moncarapacho krijg je daar een goede indruk van. Nog meer naar het binnenland kom je in de bergen: de Serra’s.

In de Litoral verbouwen ze onder andere sinaasappels, mandarijnen en citroenen. En tegenwoordig steeds meer avocado’s, wat zijn keerzijde heeft. (Aan de kust zelf leven de bewoners vooral van de vis en het toerisme.)

Sinaasappels in boom achter ruïne
Bouwval met verwaarloosde sinaasappelboomgaard in Laranjeiro

Achter de Litoral ligt de Barrocal. Daar verbouwden de boeren oorspronkelijk voornamelijk de typische Middellandsezee-producten, zoals johannesbroodboompeulen, amandelen, olijven en vijgen. Maar omdat ze er niet meer van rond konden komen, zijn veel bewoners naar de dorpen en steden getrokken. Hun boerderijen en landjes zijn verwaarloosd en vervallen, of overgenomen en opgeknapt door buitenlanders en Portugezen uit de grote stad.

De camperplaats waar wij overwinteren, is een voorbeeld van zo’n landje. Op het terrein staan nog olijfbomen, vijgenbomen, amandelbomen en johannesbroodbomen. En tijdens het wandelen zie ik deze ook vaak. (Van ‘onze’ amandelen heeft Wim spijs voor zijn eigengebakken Gevulde speculaas gemaakt.)

Zandpad tussen grillig gevormde bomen
Bomenlaantje

Niet alle boeren zijn trouwens vertrokken. Bij Moncarapacho is een olijfoliebedrijf met een olijfboomgaard van maar liefst 20 hectare. Hierover later hopelijk meer, want we gaan een rondleiding volgen.

Het glooiende landschap van de Barrocal is niet spectaculair, maar wel heel aantrekkelijk. Wil je iets meer avontuur – en een weidser uitzicht – wandel dan de hogere heuvels net ten noorden van Moncarapacho op: de Cerro Sao Miguel en de Cerro de Cabeça.

Zicht op groen veld met sinaasappelboomgaard.
Sinaasappelboomgaard bij Moncarapacho

Wandeling naar de Cerro de Cabeça

Zelf ben ik vanuit het centrum van Moncarapacho de Cerro da Cabeça opgewandeld. Zelfs het laatste ongemarkeerde stukje naar de top. Klauterend over grote rotsen met best wel diepe spleten ertussen. Je kunt dit alleen maar doen als je óf zelf heel ervaren bent óf, zoals ik, begeleid en aangemoedigd wordt door een heel ervaren bergwandelaar.

Het is een gemarkeerde rondwandeling (eigenlijk een achtje). De start is bij een informatiepaneel op het pleintje bij de Loja Fresca (=verswinkel) in Moncarapacho: Praça Major João Xavier Castanheda. Je kunt eventueel ook doorwandelen naar de Cerro Sao Miguel, maar dan is het een lineaire wandeling.

Stenen uitkijktoren
Uitzichtstoren op de Cerro de Cabeça
Paadje tussen grote rotsen
Gemarkeerde wandeling naar/op de Cerro de Cabeça, vanaf Moncarapacho.
De schrijfster van het artikel juichend op de top van de heuvel
Kicken! De top van de Cerro de Cabeça gehaald!

This entry was posted in Europa
  • Campertrip
  • Portugal
  • Wandelen
Share

Gerelateerde berichten

  • Streetart-Olhao-blog

    Streetart in Olhão

    17 januari 202124 januari 2021
  • caminho das lendas Olhão

    Openbare kunst in Olhão: Caminho das Lendas

    18 december 202019 december 2020
  • Mijn leven als locatie-onafhankelijk freelancer

    12 december 202019 december 2020
  • Gevulde speculaas bakken in de Omnia campingoven

    5 december 202019 december 2020

Post navigation

caminho das lendas Olhão  Openbare kunst in Olhão: Caminho das Lendas
Streetart-Olhao-blogStreetart in Olhão  

4 thoughts on “Heerlijk wandelen rond Moncarapacho”

  • Ria Petersen 11 januari 2021 at 16:20 Reply

    Weer erg leuk om te lezen en de foto’s te zien. Is dat klaverveld niet heel aantrekkelijk om bijv wat schaapjes op te zetten? Je beschrijft het zo aantrekkelijk….

    • Feikje 11 januari 2021 at 19:38 Reply

      Dank je. Ik heb geen idee of dat van die schapen een goed idee is. Het zouden sowieso heel veel schapen moeten zijn, want er zijn heeeel veeeel velden met klaver. En tegen de zomer verdort de klaver, dus dan zouden de schapen misschien bijgevoerd moeten worden. Maar nogmaals, ik heb geen idee, ik heb er geen verstand van. 🙂

  • Margot Sundermeijer 20 januari 2021 at 22:27 Reply

    Stoer dat je helemaal naar de top bent gegaan! Ik deed de wandeling alleen en durfde niet verder te gaan.

    • Feikje 20 januari 2021 at 22:47 Reply

      Ik vond het zelf ook heel erg stoer. Ik ben helemaal geen type dat graag haar grenzen verlegt en zo. Zoals ik al schrijf, is de vrouw met wie ik wandelde, heel ervaren. Elke keer als ik bibberend riep: ‘Dit kan ik écht niet’, antwoordde zij heel rustig: ‘Ja, dat kan je wel’. En dan bleek het inderdaad wel mee te vallen, al deed ik de engste spleet gewoon op mijn billen. Maar in je eentje moet je dit echt niet doen!

Geef een reactie Antwoord annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Categorieën

Tags

Albanië Algarve Andalusië Australië België Bosnië en Herzegovina Bulgarije Campertrip Canarische eilanden China citytrip Duitsland Egypte Engeland Fietsen Frankrijk herbestemming Istrië Italië kampeertrip koken in de camper Kroatië museum Naturisme Nederland Oostenrijk Persoonlijk Portugal reistips Schotland Servië Spanje Streetart Wandelen

Zoeken

Oudere berichten

Ontvang een e-mail als ik een nieuw bericht publiceer

Loading

Privacybeleid

link naar privacy- en cookiebeleid


© 2020