Eko selo (=ecodorp) Boracko Jezero is een ‘ethnostijl’ camping aan het Borackomeer. Wij rijden er vanaf Blagaj naartoe over de M17 (E73). Een schitterende route langs de Neretva rivier (via Mostar) en het Jablanicameer (een stuwmeer).
Onderweg drinken we koffie in café-bar Odmor. Het heeft terrassen op pontons die in het meer drijven. Er is zelfs een los ponton met een tafeltje en stoelen; hier kun je je maal of je drankje drijvend over de rivier – genietend van het indrukwekkende uitzicht – nuttigen.
Vanaf Konjic rijden we de bergen in, over de R435, een weg met aardig wat haarspeldbochten. Eko selo Boracko Jezero ligt op 1000 meter hoogte aan mooi meertje. Langs het meer en over de camping zelf lopen vlonderpaden. Er is ook een kunstmatig kiezelstrandje (dat trouwens niet doorloopt tot het water) met plastic ligstoelen en rieten parasols. De vlonders en de parasols zijn aan vernieuwing toe (2016), maar het ziet er allemaal heel eco uit.
Er zijn houten trekkershutjes en ook het sanitairgebouw en het restaurant (een overdekt terras met open keuken) zijn in blokhuisstijl. Even verderop langs het meer is een piepklein, rommelig supermarktje. Onderweg kom je langs een café-restaurantje met een leuk houten terras in het riet. Via een vlonder kun je ook naar een 2e terras met uitzicht over het meer.
Naast de campinggasten wordt hier ook gerecreëerd door dagjesmensen, onder wie veel fundamentalistische (of hoe je dat noemt) moslims. De mannen meestal gewoon in T-shirtje en korte broek, al zien we ook een man met lange broek en ‘moslim’-baard, de vrouwen in zwarte burka en niqab.
Het is ons al eerder opgevallen dat er veel vrouwen volledig bedekt zijn in Bosnië . We weten niet of dat Bosniërs zijn of toeristen uit Arabische landen of beide. We vermoeden dat laatste; voor moslims is het natuurlijk prettig om in een land op vakantie te gaan, waar ruim de helft van de bevolking ook islamitisch is. (Later horen we dat toeristen uit Koeweit zelfs geld van hun overheid meekrijgen als ze op reis gaan.)
In het campingrestaurant bestellen we ‘kip onder as’, wat hetzelfde is als de Kroatische ‘peka’. Het is een stoofschotel met (in ons geval) kip, aardappelen en groente, die in een soort hele platte tajine gestoofd wordt. Op het deksel ligt hete as, vandaar de naam van het gerecht. Met salade van kool en tomaat erbij en een pannenkoekje met jam als dessert een prima maaltijd.
Als we een andere keer in het restaurant eten, kiezen we forel, maar die is helaas op. Dan maar goelash, maar die blijkt ook op te zijn. Maar… de ober kan zijn collega wel vragen of die tijd heeft om forel te vangen. Het kan dan alleen wel even duren voor we eten. Hoe lang, vragen wij… Nou… 5 minuten of veel langer; dat hangt er vanaf hoe snel de collega beet heeft. Wij vragen voor de zekerheid of de forel uit het meer gevangen moet worden of uit een bassin. Er blijkt een kleine vijver achter het restaurant te zijn en het vissen gaat gelukkig redelijk vlot.
