In het voorjaar van 2024 maken wij een mooie campertrip door het westelijke deel van Turkije. We rijden via de westkust naar de zuidkust en volgen die tot grofweg Side. Daar steken we het binnenland in. Via Göreme (Cappadocië!) en Ankara rijden we naar Istanbul. Lees mijn reisverslag!
Inhoudsopgave
Campertrip door Turkije – de route
Dit is ongeveer de route die we rijden:
Grens over vanuit Griekenland
Onze campertrip door Turkije start vanuit Griekenland bij de grensovergang bij Ipsala en die gaat heel vlot. We kruipen langs de vele, vele vrachtwagens. Aangemoedigd door de chauffeurs die vriendelijk wenken dat wij niet bij hen in de rij hoeven te gaan staan. En die ons helpen als we onszelf vast rijden tussen 2 vrachtwagens.
Campertrip door Turkije – tol en telefoon
We steken via de nieuwe 1915 Çanakkale-brug de Dardanellen over. Deze is open sinds 18 maart 2022 in en heeft de langste overspanning ter wereld. De Dardanellen vormen samen met de Zee van Marmara en de Bosporus de grens tussen Europa en Azië. Voor de brug en voor de meeste snelwegen in Turkije betaal je tol. Dat kan met een e-vignet, waarbij je bij de tolpoortjes door kunt rijden. Die haal je bij een postkantoor (PTT).
Ons telefoonabonnement van Vodafone dekt ook Turkije, al ligt het land voor het allergrootste deel in Azië. Dus we kunnen bellen, gebeld worden, sms’jes versturen en ontvangen, en ook internetten.
Praktische informatie over reizen met camper of auto door Turkije vind je op de websites van de NKC, Nederlandwereldwijd, de ANWB en Aveco (die laatste is onze camper- en reisverzekeringsmaatschappij).
(Nog) geen eigen camper? Huur er één via Goboony:
Eerste stop op onze campertrip door Turkije – Troje
Onze eerste stop is Tevfikiye, bij het antieke Troje. We staan op een campinkje in de voortuin van een pension met restaurant. Lees mijn blogbericht.
Ören, Burhaniye
Na Troje rijden we een stukje over een expressweg (2×2-baans bijna-snelweg) naar het zuiden (de E87). Het eerste deel mooi door de bergen, het laatste deel over een binnenweg door bebouwd gebied. Met druk verkeer en vrij smalle doorgangen vanwege de auto’s die aan beide kanten van de weg geparkeerd staan. Iets langer, maar wel prettiger is het, denk ik, om over Edremit te rijden. We landen op Altin Camp: een fijne camping aan zee. Lees mijn blogbericht.
Ada Camping, Ayvalik
Na 5 nachten op Altin Camp rijden we over de expressweg 40 kilometer naar het zuiden (E87). Daar ontdekken we dat Ada Camping bij Ayvalik – ondanks de slechte en niet-recente reviews op Campercontact – een paradijsje is. We hebben volgende week een afspraak in Izmir (hier vlak bij) met een vriendin en zijn de tijd een beetje aan het rekken. Lees mijn blogbericht.
Campertrip door Turkije – Bergama
Bergama Camping Caravan en Berksoy Hotel Camping. Twee campings vlak bij elkaar en beide met positieve en negatieve reviews. We koersen – nog steeds over de E87 – naar Bergama Camping Caravan, maar daar brengen ze net een nieuw wegdek aan, en we zien niet zo snel of/hoe we de ingang kunnen bereiken. Dus wordt het Berksoy Hotel Camping. In Bergama struinen we over de bazaar en bezoeken we de archeologische opgravingen van Pergamon. Lees mijn blogbericht.
Izmir
We hebben een afspraak met een goede vriendin van mij, in Izmir. Na Bergama zakken we af naar de kust en rijden over de tolweg naar Izmir (nog steeds de E87). Daar staan we op Karavan Park Izmir. Door omstandigheden gaat de afspraak niet door, maar Izmir blijkt een mooie, oude wijk te hebben, die met de metro makkelijk bereikbaar is vanaf de camping. Lees mijn blogbericht.
Efeze, een bijzondere archeologische site
Efeze is een die-mag-je-niet-missen opgravingssite in Turkije. Vooral de terrashuizen en de bibliotheek van Celsus zijn heel bijzonder. Ons plan is om vanuit Kuşadası de opgravingen te bezoeken. Maar onderweg (ook weer over de E87) komen we door Selçuk, waar Efeze bij ligt. We parkeren daarom de camper naast het Archeologisch Museum van Efeze en nemen een taxi naar en van de opgravingssite. Lees mijn blogbericht.
Campertrip door Turkije – Kuşadası
Na Efeze rijden we via de D515 door naar Kuşadası. Dat is verschrikkelijk toeristisch en het verkeer superhectisch. Maar dat betekent niet dat we ons er niet vermaken. We relaxen op de camping, want die is een oase in de toeristenprut. En we maken een paar leuke wandelingen langs de boulevard en door het oude centrum. Lees mijn blogbericht.
Pamukkale
We pakken de E87 weer op en rijden naar Pamukkale. Dat betekent ‘kasteel van katoen’. Het is een gebied met kalksteenterrassen die wel iets weg hebben van een veld vol pluizige katoenbollen. Vandaar de naam. Een belangrijke bezienswaardigheid, dus die slaan we zeker niet over op onze campertrip door Turkije. We staan op camping Willy’s State en maken een mooie wandeling, met aan de ene kant de kalksteenhelling en het dorp, en aan de andere kant heuvels en de archeologische opgraving van de Romeinse stad Hiërapolis. Lees mijn blogbericht.
Camping Sultaniye bij Dalyan
Ik las op Facebook enthousiaste verhalen over de natuur rond Dalyan, dus dat nemen we als stop op in onze campertrip door Turkije. Op Google Maps vind ik Sultaniye camping; een heerlijke, rustige plek! Met prachtig uitzicht op het Köyceğiz-meer. Het terrein is een beetje alternatief, en supersfeervol met aandacht voor details. Ik houd ervan! We rijden ernaartoe over de D33 en de D440 en vanaf Döğüşbelen rijden we langs het meer naar de camping. Lees mijn blogbericht.
Campertrip door Turkije – Dalyan
We willen boodschappen doen in Dalyan. Dat stadje is normaal gesprokken gemakkelijk bereikbaar vanaf Sultaniye camping. Je kunt met een veerboot de rivier oversteken, maar die gaat nét als wij er zijn voor 3 dagen uit de vaart voor reparaties. Daarom rijden we om het meer naar Dalyan – een prachtige rit. Wij gaan op een kleine camping op fietsafstand van het stadje staan. Lees mijn blogbericht.
Kaş, oh nee, het wordt Demre
Na een prachtige rit over de D440 – voor een groot deel langs de kust – komen we in het stadje Kaş. Ons plan is om daar op Camping Kaş te gaan staan, maar die kost in het hoogseizoen (dat 1 juni start; precies als wij arriveren) 75 euro per nacht. Oké, de manager wil wel zakken naar 60 euro. De camping is prachtig, het uitzicht ook, maar zoveel willen we niet betalen voor een camping, tenzij het echt niet anders kan. Daarom rijden we door over de D400 naar Andriake Camping in Demre, eigenlijk de bestemming die we ná Kaş gepland hebben. Een rustig, sfeervol terrein aan de kust. Hij kost 24 euro per nacht en 27 inclusief stroom; prima prijs.
We waren van plan om in Kaş het huis van mijn vriendin te bekijken (zij is zelf nu in Nederland). Jammer dat dat nu dus niet gelukt is. Achteraf waren we er vlák bij… Lees mijn blogbericht over Demre.
Çirali
We volgen de D500 verder langs de kust en gaan op camping/pension Engin in Çirali staan. Daarvoor dalen we via een 7 km lange, smalle bochtige af in een baai. Het plaatsje is niet veel meer dan een paar straatjes met restaurantjes, hotels, bungalowparkjes, campings, winkeltjes en een prachtig strand. Het is er rustig, maar wel heel gezellig. Lees mijn blogbericht.
Manavgat bij Side
En weer gaat het verder over de D500. Langs de kust, en door het drukke Antalya. Naar Manavgat. We staan er 2 nachten op de Boğaz Motel Camping. Deze betaalbare gemeentecamping lijkt op het eerste gezicht heel verzorgd, maar het modern ogende sanitair blijkt toch wat gedateerd. En de douches en het water voor de afwas zijn helaas ijskoud. We krijgen sowieso geen klik met het terrein en zelfs niet met het langgerekte zandstrand er direct naast. Ik wil aan het eind van de dag, als de zon niet meer zo brandt, naar de waterval van Manavgat fietsen (Wim heeft al een eind gefietst naar de supermarkt), maar het wordt bewolkt en er dreigt onweer. Dan maar mijn boek uitlezen; ook geen straf. (Geen blogbericht.)
Beyşehir – de houten moskee en meer
De NKC-route die we losjes volgen, gaat verder langs de kust. Maar wij besluiten een stuk af te snijden en rijden richting Konya in het binnenland. Daar is het namelijk koeler. Na een prachtige rit over de D687 door de bergen is onze eerste tussenstop Beyşehir Belediyesi Karavan Park. Daar overnachten we om de volgende dag de houten moskee van Beyşehir te gaan bekijken. Lees mijn blogbericht.
Sightseeing in Konya
In Konya beleven we een dag vol sightseeing. Tussendoor genieten we van het dagelijks leven in het oude centrum van de traditionele stad Konya en van alle leuke gesprekjes die we hebben. Lees mijn blogbericht.
Campertrip door Turkije – Çatalhöyük
Vanaf Konya rijden we eerst naar de opgraving van Çatalhöyük, een stad uit de oudheid met lemen huizen. Daarna bekijken we de Meke-krater met een (zout)meer eromheen. En dan rijden we naar Sultanhani, waar we vlak bij een karavanserai op de camping gaan staan. Lees mijn blogbericht over Çatalhöyük.
Sultanhani – karavanserai
Sultanhani camping is een fijn terrein om wat langer te staan. En het is maar een paar minuten lopen naar de belangrijkste bezienswaardigheid van de stad, de karavanserai. Lees mijn blogbericht.
Cappadocië
En dan zijn we in het beroemde Cappadocië! Op de Panorama-camping in Göreme om precies te zijn. We rijden ernaartoe via de D300. Onderweg wijken we even af voor de uit de rots gehakte kathedraal van Selmin en de Ihlara-kloof. Lees mijn blogbericht.
Dit stukje Turkije hoort tot de meest bezochte regio’s van het land, maar er vallen nog heel wat verborgen plekjes te verkennen. Duik de geschiedenis in, trek door imposante natuurgebieden en leer de Turkse cultuur kennen met de reisgids Cappadocië van Route.be.
Boğazkale – Hettitische nederzettingen
Vanaf Göreme maken we een rit door een mooi glooiend landschap. We vertrouwen alleen onderweg te veel op ons navigatiesysteem, dat niet geüpdatet is. Daardoor komen we op een weg vol gaten terecht. Maar na Kozakli, waar we boodschappen doen, gaat het dankzij Google Maps weer goed. In Boğazkale staan we op camping-hotel Asikoglu. Lekker in de schaduw. We bezoeken hier twee grote nederzettingen die gesticht zijn door het antieke volk de Hettieten. Lees mijn blogbericht.
Ankara – Museum van Anatolische Beschavingen
Omdat een aantal vondsten uit de nederzettingen van de Hettieten in een museum in Ankara staan, besluiten we daar ook heen te gaan. Op weg naar de camping in Gölbaşı bij Ankara – weer een mooie rit – maken we een omweg om de Ottomaanse Çeşnigir-brug te bekijken. Lees mijn blogbericht.
Campertrip door Turkije – Safranbolu
Over de snelweg rijden we naar Safranbolu om daar de Ottomaanse huizen te bekijken. De rit ernaartoe gaat eerst kilometers langs de moderne woontorens van Ankara, en daarna door de bergen. Achter een wegrestaurant ontdek ik zelfs een stel Fairy Chimneys Cappadocië-style. Lees mijn blogbericht.
Camping Forest Lake in Poyrazlar
Het is boven de 35 graden in Safranbolu en dat blijft het de komende dagen. Daarom trekken we na één nacht weer door. Naar een koeler plekje. Dat vinden we bij het meer van Poyrazlar, op camping Forest Lake. Lees mijn blogbericht.
Istanbul
Vanaf Poyrazlar is het niet ver rijden naar Istanbul. Wel is het een (in)spannende rit over de snelweg, waar vrachtwagens van hun baan slingeren, en door de stad, waar het natuurlijk gewoon heel druk is. We staan op een betaalde camperplaats aan de Bosporus. Prima plek. Aan het einde van de middag nemen we een taxi naar de bekende Galata-brug. Aan de overkant van de brug bekijken we de Egyptische bazaar. We zien het gebouw vanaf de brug, maar het is nog een klus om er te komen, want het is aan de overkant van een drukke weg. Er loopt een tunnel onder de weg en na lang zoeken vinden we de juiste ingang en uitgang. De Galata-brug valt mij tegen, want ik had veel meer bedrijvigheid verwacht.
Foto-impressie van de oude wijk van Istanbul:
Taxi’s in Istanbul
Taxi’s in Istanbul is een apart verhaal. We houden bij de ingang van de camperplaats een taxi aan om ons naar het oude centrum te brengen (die rijden voortdurend langs). We betalen gewoon de meterstand, 300 lira = 9 euro. Vanaf de Galata-brug willen we een taxi terug nemen. De eerste: 60 euro vooraf betalen, oké, 40 euro als we dat te veel vinden (en dat vinden we). Volgende gaat akkoord met de 10 euro die wij maximaal willen betalen. Hij rijdt weg, maar ook weer terug, letterlijk: hij rijdt een heel eind achteruit. Zijn baas wil namelijk ineens 10 euro pp. Volgende gaat ook akkoord, en rijdt al bijna met ons weg maar ontdekt dan dat ons bankbiljet een verkeerde letter heeft…
Niet op de meter
Dan maar lopen… en ondertussen zo nu en dan een taxi vragen hoeveel ze rekenen. Niemand wil gewoon op de meter rijden; ze vragen allemaal een hoog bedrag vooraf, ‘omdat het verkeer zo druk is’. Uiteindelijk lukt het voor 10 euro, maar dan hebben we zo’n beetje de helft van de route al gelopen, hahaha. We kunnen natuurlijk ook met openbaar vervoer, maar we hebben ons daar helemaal niet in verdiept. Juist omdat de Turkse taxi’s zo betaalbaar zijn. In de rest van Turkije hebben we telkens gratis met de bus gereisd. Je hebt namelijk een ov-pasje nodig en dat verkochten ze niet bij de haltes waar wij in- en uitstapten.
De tweede dag hetzelfde verhaal: ’s ochtends kost de rit naar het oude centrum omgerekend € 7,50, netjes met de meter aan. Terug lopen we eerst het drukke centrum maar uit (leuke wandeling!) voor we een taxi nemen. Met wat onderhandelen, rekent de chauffeur omgerekend € 12. Toe dan maar, want het is anders nl. nog best ver lopen. Als we er bijna zijn, wil hij de prijs nog ophogen, ‘want het is toch verder dan hij dacht’. Wij: ‘Geen probleem hoor, wij kunnen de rest wel lopen.’ Natuurlijk zet hij ons af bij de camperplaats, maar vraagt dan toch weer meer geld. Daar gaan we niet op in, want we betalen al veel meer dan de meterstand. Het is inderdaad frustrerend druk in Istanbul, en we hebben er wel begrip voor dat de chauffeurs meer vragen dan de meterstand, maar we vinden wel dat het een reëel bedrag moet zijn.
Regels voor taxi’s
We lezen later trouwens dat het voor de chauffeurs niet toegestaan is om met de meter uit te rijden. Als de taxi vaststaat in het verkeer rekent de meter een extra bedragje per minuut. Goed om te weten, maar je hebt er weinig aan als de taxichauffeurs je gewoonweg weigeren mee te nemen. :-).
Campertrip door Turkije – Topkapi-paleis
De tweede dag in Istanbul bezoeken we het Topkapi-paleis van de Ottomaanse sultans. Een topbezienswaardigheid in Istanbul. We zijn er een paar uur zoet mee! Lees mijn blogbericht.
Nakkaş Karavan Kampi
Omdat we verwachten dat het wel even zal duren voor we Istanbul uit zijn – wat erg meevalt – zoeken we van tevoren dicht bij een camping. Het wordt Nakkaş Karavan Kampi. Daar komen we eind van de ochtend aan. We wandelen naar het dorpje Nakkaş (700 m) om brood en nog wat boodschappen te doen. Het oogt erg armoedig, maar er zijn wel een paar winkeltjes.
We kopen ook wat groente bij een paar vrouwen die langs de weg zitten met hun waar. Of we ook nog eieren willen? ‘Ja, hoor.’ Maar die koop gaat, helaas voor de dames, niet door. Ze hebben niet terug van 200 lira (omgerekend 6 euro)… Wat zijn wij Nederlanders toch rijk!
De camping is heel nieuw, met nog maar weinig schaduw. En weinig sfeer. Ze maken reclame met hun voorzieningen die voldoen aan Europese standaard, maar dat schept iets te hoge verwachtingen wat mij betreft. Geen camping om langer dan een nachtje te blijven; hopelijk wordt het dat in de nabije toekomst wel. (Geen blogbericht.)
Eind van onze campertrip door Turkije – terug in Griekenland
We trokken 7 weken door Turkije. Het was een bijzondere reis! Met inspiratie van de NKC-route Bijzonder Turkije, en de reisblogs van Ingrid Vertessen (Toeren met ons busje) en Jan Jaarsma & Agnes Vermaas (Met de camper op pad).
Om Turkije te verlaten, kiezen we weer de grens met Griekenland, dezelfde als op de heenweg. Er staat geen file voor de grens, maar de wachttijd is toch ontzettend lang. De eerste 2 overnachtingen in Griekenland zijn op de gemeentecamping van Alexandroupolis, waar we 7 weken geleden ook stonden. Het is inmiddels hoogseizoen en het is gezellig druk op de camping en het strand.
We zetten vanaf hier onze reis door met een campertrip door de Balkan. Lees mijn reisverslag.
Interessante ontmoeting met journalist
Onderweg naar Griekenland herkent Wim een motorrijder die hij volgt op Polarsteps: Michiel Snik. Hij is journalist en reisde de afgelopen 5 weken vooral door het oosten van Turkije, op zoek naar verhalen. En in het campingrestaurant treffen we hem heel toevallig. We schuiven bij hem aan en hebben een interessant gesprek over elkaars reizen en ervaringen. Leuke ontmoeting als afsluiting van onze campertrip door Turkije!
Heb je wat aan dit reisverslag? Je kunt me bedanken met een ‘kopje koffie’ via Buy me a coffee of door iets te bestellen/boeken via een advertentie op dit reisblog. Bekijk ook mijn steunpagina. Met jouw bijdrage kan ik deze website in de lucht houden.
We staan nu op de zelfde camping 24 mei 2024
Ik snapte je bericht eerst niet, vanwege de datum 24 mei. Maar inmiddels hebben we elkaar uitgebreid gesproken :-). Nog een hele fijne reis door Turkije en hierna naar Griekenland! (En leuk dat jullie mijn volgen.)
Wauw! Boeiende trip! Mooie fotos hoor! Liefs, Hetty
Inderdaad heel boeiend! groetjes, Feikje
Weer een hoop fijne informatie op een rijtje Feikje! En leuk dat je ons noemt in je blog!👍
Graag gedaan 🙂