De schilder Antonio Blanco is de Dalí van Bali. Zijn bijzondere herenhuis in Campuhan (Ubud) is nu het Blanco Renaissance Museum.
Bekijk hier de website van het Blanco Renaissance Museum.
Inhoudsopgave
Wandeling naar het Blanco Renaissance Museum
Vanaf onze homestay in Payogan wandelen we naar het museum in Campuhan, Heen via de rijstvelden en terug langs de doorgaande weg.
Bekijk mijn foto’s van de wandeling en lees daaronder verder:







Blanco Renaissance Museum
Antonio Blanco
Antonio Blanco (1911- 1999) is geboren en opgegroeid in de Filipijnen. Zijn ouders waren beiden Spaans; hij vond zelf dat die afkomst hem geografisch en spiritueel verbond aan de Spaanse schilders Miro en Salvador Dalí. En hij was bijna net zo excentriek als Dalí, vandaar zijn bijnaam. Bali spreek je trouwens uit met het accent op de ‘i’, net als Dalí dus. Dat ontdekten wij pas toen we hier waren.
Blanco studeerde aan de National Academy of Art in New York. Hij was toen al gefascineerd door het vrouwelijk lichaam en dat bleef altijd het belangrijkste onderwerp van zijn schilderijen. Na zijn studie reisde hij de hele wereld over en belandde uiteindelijk in 1952 op Bali. Voorgoed. Blanco viel voor de topless vrouwen. Hij trouwde een beroemde Balinese danseres die zijn muse werd. Ze kregen samen vier kinderen. De koning van Ubud gaf Blanco een stuk land in Campuhan, Ubud. Blanco bouwde er het prachtige huis met studio op, dat nu het Blanco Renaissance Museum is.
De stenen boog boven aan de trap is eigenlijk een gigantische handtekening van Blanco.






Erotische schilderijen
Ik vind zijn schilderstijl heel mooi, maar ben geen fan van zijn onderwerpen, want hij schilderde de Balinese vrouwen met onnatuurlijke, grote borsten. Het lijkt wel of ze allemaal siliconenimplantaten hebben. “Dat is kunst”, zegt onze gastheer Ketut, “geen pornografie.” Ik vind het ook inderdaad geen pornografie, maar seksistisch, omdat hij de vrouwen als lustobject afbeeldt. “Vanwege de erotische uitstraling mag je als bezoeker trouwens geen foto’s maken van de kunstwerken en je moet minimaal 17 jaar zijn om in de zaal met erotische schilderijen te mogen.
Eén van de zalen is ingericht met kunstwerken van Antonio’s zoon Mario Blanco, die mij meer aanspreken. Al zijn ze misschien wat braaf.

Sinds 2004 is de tuin van het Blanco Renaissance Museum ook een vogelreservaat. De Bali-spreeuw of Bali-mynah, is een ernstig bedreigde vogel met minder dan 100 volwassenen in het wild. Het reservaat heeft de populatie van deze soort helpen vergroten met een door de overheid goedgekeurd fokprogramma. Nog zo’n 350 andere vogels broeden in de tuin, waaronder palmkaketoes en neushoornvogels.
“Zelfs lokale dierentuinen hebben ons gevraagd ze te trainen om bedreigde vogels te kweken”, zegt Antonio’s zoon Mario in een artikel in de Jakarta Post, Mario Blanco: Stepping out of his father’s shadow. We maken op Bali geen selfies met apen en we gaan geen olifanten wassen, maar volgens mij doen we geen kwaad door op de foto te gaan met deze vogels. Ik vond het zelfs leuk om ze van Wim over te nemen en heel voorzichtig terug op hun tak te zetten.



